MARKA: Nike
KRAJ: USA
LOGO:
HISTORIA I INFORMACJE O MARCE:
Nike Inc. (NYSE: NKE) – amerykańska firma, jeden z największych na świecie producentów obuwia, odzieży i akcesoriów sportowych.
Założona w 1964 roku w Washington County jako Blue Ribbon Sports przez Billa Bowermana i Philipa Knighta, który do 2004 był prezesem koncernu. Jej nazwa pochodzi od greckiej bogini Nike. Przychody za rok obrachunkowy 2004/2005 – 13,7 mld USD
Kalendarium historii firmy:
* 1964 – w styczniu powstaje Blue Ribbon Sport, zajmująca się początkowo dystrybucją japońskiego obuwia Onitsuka Tiger wśród uczestników sportowych imprez dla biegaczy w stanie Oregon. Wkrótce w ofercie pojawiają się także modele butów własnego projektu
* 1966 – powstaje pierwszy sklep BRS w Santa Monica
* 1971 – BRS kończy współpracę z Onitsuka, wypuszcza pierwszą samodzielną linię obuwia nazwaną "Swoosh". Zaprezentowany latem model butów dla piłkarzy otrzymuje nazwę "Nike"
* 1972 – "Nike" zostaje nazwą całej nowej linii obuwia BRS. Promowana jest wśród biegaczy biorących udział w zawodach "US Olympic Track & Field Trials". Koncern podpisuje pierwszy w historii przemysłu odzieży sportowej kontrakt na wyłączność noszenia butów z tenisistą Ilie Năstase. Sportowcy reklamujący wyłącznie produkty jednej firmy aż do następnej dekady pozostaną specjalnością Nike
* 1977 – powstał pierwszy slogan promujący firmę: "There is no finish line" (pol. Mety nie istnieją)
* 1978 – Blue Ribbon Sport oficjalnie zmienia nazwę na Nike
* 1979 – M. Frank Rudy stworzył i opatentował technologię "powietrzną" dla butów Nike, którą zastosowano w serii butów do biegania "Tailwind". Polegała ona na wypełnieniu podeszwy plastikowymi membranami zawierającymi powietrze w celu dodatkowej amortyzacji
* 1980 – na rynek trafia ok. 2,5 miliona akcji firmy
* 1982 – technologia poduszek powietrznych trafia do linii obuwia dla koszykarzy, nazwanej "Air Force"
* 1985 – Nike jako pierwsza firma odzieżowa tworzy kolekcję odzieży sygnowaną nazwiskiem sportowca: linię butów do koszykówki Air Jordan, bazującą na popularności młodej gwiazdy NBA Michaela Jordana
* 1986 – przychody firmy po raz pierwszy przekraczają sumę jednego miliarda dolarów
* 1987 – w nowej linii obuwia "Air Max" poduszka powietrzna nie jest ukryta wewnątrz podeszwy, a jest wyeksponowana na zewnątrz
* 1988 – sloganem firmy zostaje Just do it (pol. Po prostu zrób to)
* 1995 – korporacja podpisała długoterminowe umowy z drużynami piłkarskimi pochodzącymi z obu Ameryk oraz otworzyła się na futbol europejski, podpisując umowę z angielskim zespołem Arsenal Londyn
* 1998 – po serii skandali związanych z wyzyskiem pracowników w krajach trzeciego świata, przyjęta zostaje nowa polityka zatrudnienia firmy, definiująca minimalny wiek pracowników, jakość zatrudnienia, programy edukacyjne, oraz zakładająca stały monitoring fabryk
* 2002 – w związku z plagą otyłości ruszyła akcja "NikeGO" mająca na celu popularyzację aktywności ruchowej wśród amerykańskich nastolatków
* 2003 – Nike wykupuje firmę Converse za kwotę 305 milionów dolarów. Również w tym roku, po raz pierwszy w historii działania firmy zyski z sprzedaży zagranicznej przekroczyły zyski z sprzedaży w Ameryce Północnej.
* 2004 – Phil Knight ustępuje z pozycji prezesa zarządu firmy, jednak pozostaje w zarządzie
* 2006 – roczny przychód rośnie o ponad 12%, przekraczając kwotę 13,45 miliardów dolarów
źródło: www.wikipedia.pl
Nike - Historia
Phil Knight był biegaczem długodystansowym z przyzwoitymi dokonaniami. Jego najlepszy czas to 4 godziny 13 minut, wynik, który nieomal kwalifikował go do grupy zawodników światowej klasy z czasem poniżej 4 godzin. Ćwiczył w latach 50 - tyvh pod okiem renomowanego trenera, Billa Bowermana, z uniwersytetu w Oregonie. Bowerman sprawił, że świat dowiadywał się coraz więcej o mieście Eugene w stanie Oregon, w miarę jak rok po roku szkoleni przez Billa biegacze długodystansowi ustanawiali nowe rekordy na skalę światową. Bowerman nieustannie eksperymentował z butami: wysnuł teorie, że obniżenie wagi buta o jedną uncję może stanowić różnicę, która pozwoli wygrać wyścig.
W trakcie zdobywania tytułu MBA na Stanford University Phil napisał pracę na podstawie własnej teorii mówiącej, że Japończycy są skłonni uczynić dla obuwia sportowego znacznie mniej niż dla aparatów fotograficznych. Po odbiorze dyplomu w 1960 roku Knight pojechał do Japonii, aby zawrzeć umowę dystrybucji butów Tiger, produkowanych przez Onitsuka Company. Wracajac do domu, dał próbki Bowermanowi.
W 1964 roku Knight i Bowerman rozpoczeli wspólnie działalność. Złożyli się po 500 dolarów i utworzyli Blue Ribbon Shoe Company, spółkę, która była wyłącznym dystrybutorem butów Tiger w USA. Za magazyn posłużyła im piwnica ojczyma Knighta. W pierwszym roku działalności sprzedali buty za 8 000 dolarów. W ciągu dnia Knight pracował jako księgowy w Coopers & Lybrand, nocami i w weekendy sprzedawał buty, głównie szkolnym drużynom sportowym.
W 1972 roku Knight i Bowerman ostatecznie zaprojektowali własny model buta i postanowili produkować go na własną rękę. Zawarli umowy z fabrykami w Azji, gdzie siła robocza była tania. Ochrzcili but mianem Nike — greckiej bogini zwycięstwa. Opracowali także wyraziste i w efekcie bardzo rozpoznawalne logo. Umieszczali je na wszystkich swoich produktach. Nazwali je swoosh. Buty Nike po raz pierwszy pojawiły się na zawodach sportowych podczas eliminacji do olimpiady, które odbyły się w Eugene w stanie Oregon w 1972 roku. Maratończycy byli żywo zainteresowani nowym obuwiem, ponieważ noszący je zawodnicy zajęli miejsca od czwartego do siódmego, jednak noszący buty Adidasa uplasowali się na trzech pierwszych miejscach.
Pewnego pięknego niedzielnego poranka w 1975 roku Bowerman zaczął majsterkować z płytką żelaza i gumą. Wynalazł nowy rodzaj podeszwy, zwany podeszwą 'gofrową', która dzięki gumowym ćwiekom była bardziej sprężystą od innych wówczas produkowanych. To pozornie proste ulepszenie pozwoliło Knightowi i Bowermanowi wybić się. W efekcie sprzedaż za 1976 rok wzrosła do 14 milionów dolarów z 8,3 miliona w roku poprzednim i 2 milionów w roku 1972.
Nike pędził do przodu. Zostawił daleko w tyle konkurencję, która bardzo ostrożnie podchodziła do badań nad nowymi modelami. W 1980 roku Nike zatrudniał prawie setkę ludzi w dziale badań i rozwoju. W tym czasie firma oferowała już ponad 140 modeli, spośród których wiele należało do najbardziej zaawansowanych pod względem technologicznym. Ta różnorodność wynikała z dostosowania poszczególnych modeli do kształtów stóp, wagi ciała, szybkości biegu, intensywności treningów, płci i klasy biegacza. Do 1981 roku Nike stał się czołową firmą wśród producentów obuwia
sportowego z 50-procentowym udziałem w rynku. Adidas, historyczny przywódca, spadł na drugą pozycję.
W 1980 roku Nike wszedł na giełdę, a Knight stał się w mgnieniu oka multimilionerem, tym samym znalazł się na liście czterystu najbogatszych Amerykanów Forbesa, a wartość firmy została oszacowana na prawie 300 milionów dolarów10. 70-letni Bowerman sprzedał większość swoich akcji, pozostał właścicielem 2% kapitału akcyjnego, co stanowiło około 9,5 miliona dolarów.
Forbes w wydaniu z 4 stycznia 1982 roku w rocznym sprawozdaniu przemysłu amerykańskiego umieścił Nike na pierwszym pod względem rentowności miejscu spośród wszystkich amerykańskich firm we wszystkich klasyfikowanych branżach, biorąc pod uwagę dane z ostatnich pięciu lat.
Pod koniec lat 80. Reebok stał się najpoważniejszym konkurentem Nike i bardzo nadszarpnął jego pozycję. Trafnym wytłumaczeniem tej sytuacji wydaje się fakt nie dostrzeżenia i niewykorzystania szansy rynkowej przez Nike. W efekcie firma spóźniła się z wprowadzeniem nowych produktów na szybko rosnący rynek butów do aerobiku, napędzany świetnie sprzedającymi się książkami m.in. Jane Fondy. Reebok wykorzystał tą szansę i jako pierwszy zaoferował obuwie sportowe przeznaczone specjalnie dla kobiet: buty do aerobiku.
Należy zwrócić szczególną uwagę na gigantyczny wzrost Reeboka w połowie lat 80. W ciągu zaledwie kilku lat wyprzedził konkurenta, ponieważ Nike przeoczył okazję, w efekcie czego wzrost jego sprzedaży zatrzymał się. W latach późniejszych Reebok wyhamował, co można zauważyć na wykresie, i nie zdołał wybić się do połowy lat 90., podczas gdy Nike raz jeszcze wystartował. Tabela 5.1 pozwala porównać zysk netto obu przedsiębiorstw na przestrzeni lat. Obydwie firmy wykazywały niezrównoważone zyski. Gwałtowny wzrost zysków Reeboka w pierwszych latach okazał się niemożliwy do utrzymania, co potwierdza tabela 5.2, która prezentuje przychody i zyski w latach 1995 – 1998.
Odrodzenie Nike
Odzyskanie przez Nike utraconej pozycji po ciężkich zmaganiach z Reebokiem to pouczającą historia sukcesu. Zwykle, gdy prowadzący w biegu zawodnik traci impet,
tendencja ta jest trudna do odwrócenia. Jednak Phil Knight i Nike nie zostali pogrzebani.
W 1993 roku Nike wciąż nie wydawał się zwycięzcą, pomimo iż odebrał Reebokowi pierwszą pozycję. Cena akcji spadła z prawie 90 dolarów w lutym 1993 roku do nieco powyżej 50. Przyczyna? Sprzedaż Nike wzrosła jedynie o 15%, a zysk o 11%, co nie zapowiadało powtórki poprzedniego sukcesu. W związku z tym Wall Street zaatakowała pytaniem, ilu jeszcze par tenisówek świat potrzebuje? (W pewnym okresie
analitycy zaskoczyli McDonald’sa podobnym pytaniem: Ile jeszcze hamburgerów może zjeść świat?)('The Richest People in America — The Forbes Four Hundred', Forbes, 1983 r., str. 104. 'Annual Report on American Industry', Forbes, 4 stycznia 1983 r., str. 246.).
Komentarz: Należy zauważyć, że w drugiej połowie lat 80. Reebok był o wiele bardziej dochodowy od Nike. W 1987 roku zysk Reeboka był prawie pięciokrotnie wyższy niż dochód Nike, jednak już w roku 1990 szala zwycięstwa przechyliła się mocno na korzyść Nike. Zauważ, że wyniki Nike były znacznie bardziej stabilne.
Knight w odpowiedzi zwrócił uwagę, że Nike sprzedaje wiele innych produktów, w tym różne rodzaje obuwia wyjściowego — od sandałów po buty spacerowe — stroje sportowe dla szkolnych drużyn futbolu i koszykówki — od spodenek i bluz po cieplejsze odzienie — oraz podobne artykuły cieszące się uznaniem szerokiej klienteli spoza drużyn sportowych, jak sprzęt i strój do gry w golfa. Produkty te cieszyły się dużym powodzeniem wśród kupujących.
Nike Reebok Udział Nike w sumie przychodów obydwóch spółek w %. Źródło: Opracowanie własne na podstawie rocznych sprawozdań spółek.
Komentarz: Analiza porównawcza wskazuje na wyraźnie zauważalny wzrost dystansu pomiędzy wynikami Reeboka a Nike na przestrzeni analizowanych lat. Udział Nike w sumie przychodów obu spółek wzrósł z 57,8% do 74,8% w ciągu czterech lat, potwierdzając dominującą pozycję zwycięzcy. Jeżeli wziąć pod uwagę zysk netto, sukces Nike jest jeszcze bardziej widoczny, pomimo słabego roku 1998, w którym z powodu pogorszenia koniunktury na rynkach azjatyckich dochód Nike spadł, lecz nie tak drastycznie, jak w przypadku Reeboka.
Pod koniec ubiegłego milenium publiczny wizerunek Nike otrzymał potężne wsparcie za sprawą Tigera Woodsa. W 1996 roku Phil Knight zawarł z nim 40-milionowy kontrakt. Było to zaraz po tym, jak Woods wygrał brązowy medal w zawodach golfowych U.S. Amateur Golf Championship i wszystko wskazywało na to, że wkrótce jego dorobek sportowy się powiększy. W roku następnym Woods zwyciężył w prestiżowym konkursie Masters Golf Tournament, osiągając najwyższą w historii przewagę nad pozostałymi rywalami, a finał rozgrywek miał większą oglądalność niż jakiekolwiek inne golfowe wydarzenie sportowe. Tiger noszący wyżywające logo swoosh podczas zawodów zwrócił na Nike więcej par oczu niż niegdyś Michael Jordan.
Jak to możliwe, że producent obuwia sportowego ciągle zwiększał sprzedaż? Odpowiedź kryje się w rozsądnym dywersyfikowaniu rynku — wchodzeniu w nowe sektory branży sportowej. Zobacz ramkę 'Jaka jest rola przedsiębiorstwa w branży?', aby przedyskutować to zagadnienie.
Knight w dążeniu do zachowania dominującej pozycji na rynku wyznawał zasadę swojego byłego trenera i współzałożyciela firmy, Billa Bowermana: 'Graj zgodnie
z zasadami, lecz bądź bezlitosny' (Fleming Meeks, 'Be Ferocious', Forbes, 2 sierpnia 1993 r., str. 41).
Jaka jest rola przedsiębiorstwa w branży?
Nike poszerzała swoje horyzonty rynkowe w następujący sposób: buty do biegania, obuwie sportowe, odzież sportowa, artykuły sportowe.
W ten sposób firma zwielokrotniła swój potencjał wzrostowy. Ta metoda rozwoju została po raz pierwszy przelana na papier przez Theodore’a Levitta w artykule pt. 'Marketing Myopia', opublikowanym w Harvard Business Review na przełomie lipca i sierpnia 1960 roku. Autor stwierdził, że linie kolejowe postąpiły krótkowzrocznie, dostrzegając swoją rolę tylko w branży transportu kolejowego, nie zaś w całym przemyśle transportowym. Analogicznie, petrochemie powinny rozważyć swoje znaczenie w całej branży energetycznej i na tej podstawie przyjąć odpowiednią strategię.
Czy poszerzanie horyzontów przedsiębiorstwa do tego stopnia jest przesadą? Czy linie kolejowe mają wystarczające doświadczenie, aby prowadzić przewozy lotnicze? Jakie szanse powodzenia według Ciebie, z punktu widzenia Nike, rokuje wchodzenie tej firmy na rynek kijów i toreb golfowych, artykułów futbolowych czy sprzętu wędkarskiego?
Jednak Knight i Nike nie okazali się bezlitośni dla klientów, lecz hołubili ich, jak to było w przypadku Foot Lockera. W efekcie sprzedaż Nike była wyższa od przychodów Reeboka o 38% w 1995 roku, a w roku 1999 o 213%.
Przeciwności losu
W lecie 1996 roku Nike, podobnie jak wielu innych amerykańskich producentów, był atakowany za przeniesienie produkcji do krajów Trzeciego Świata z racji niższych kosztów wytwarzania. Stał się głównym kozłem ofiarnym krytyków tej 'zdrady'.
Później, w kwietniu 1997 roku, miało miejsce kolejne zdarzenie, które zaszkodziło wizerunkowi firmy. 39 członków sekty Bramy Raju popełniło zbiorowe samobójstwo, każdy w butach Nike na nogach. Logo było wyraźnie widoczne na zdjęciach. Hasło 'Just Do It”'zostało okrzyknięte jako silnie tendencyjne. Niektórzy zaproponowali nawet, aby zamienić slogan na 'Just Did It'
Czynniki makroekonomiczne i inne, niezależne od Nike, także nadszarpnęły pozycję firmy. Popyt na rynku azjatyckim gwałtownie spadł z powodu recesji. Innym szkodliwym zjawiskiem było rosnące rozczarowanie opinii publicznej lekkoatletami. Zainteresowanie fanów spadało, zapewne z powodu samolubnych, aroganckich i dekadenckich zachowań sportowych gwiazd, w które Nike i Reebok zainwestowali ogromne sumy.
Knight zaczął zastanawiać się, czy aby Nike nie rozrosła się do zbyt dużych rozmiarów? Być może zbyt agresywne logo zniechęcało ludzi do kupowania? Czy może raczej slogan 'Just Do It' na metce był tego przyczyną?
Targany wątpliwościami Nike zaczął zmieniać swój wizerunek. Nowa kampania reklamowa była prowadzona pod bardziej subtelnym hasłem — 'I can'. Nike ograniczył użycie logo, usuwając je z firmowego papieru i większości reklam, pozostawiając jedynie napis 'nike'.
Ostatnie doniesienia
Utrzymanie dominującej pozycji Nike na początku nowego milenium jest co najmniej zastanawiające. Zmiany trendów mody, nowe produkty, redukcje kosztów i wzrost koniunktury w Azji sprzyjają Nike. Firma z zadowoleniem przyjęła fakt, że rosnącą niechęć opinii publicznej do reklamówek z udziałem gwiazd sportu pozwala zmniejszyć wydatki na reklamę o 100 milionów dolarów. Co więcej, prognozy na
2000 rok były optymistyczne. Jako że najwyższą sprzedaż artykułów sportowych przypada na lata, w których odbywają się olimpiady, Nike przewidywała, ze igrzyska olimpijskie w Sydney przyniosą kolosalne przychody że sprzedaży w Australii, gdzie firma miała 35-procentowy udział w rynku.
Reebok poprawił notowania głównie dzięki olimpiadzie, podczas której jego obuwie nosiło na sobie 2 500 osób. Na uwagę zasługuje udany model Survivor. Choć przez lata błędów udział Reeboka w rynku skurczył się do 12%, Paul Fireman przewidywał wzrost do 25% w ciągu następnych sześciu lat. Korporacja przyjęła strategię dystrybucji polegającą na zmniejszeniu udziału sprzedaży przez sieci dyskontowe na rzecz cieszących się dobrym wizerunkiem dużych detalistów takich, jak Foot Locker, któremu Fireman przyznał wyłączność co do niektórych modeli. Reebok podejmował działania mające na celu odzyskanie rynku nastoletnich chłopców — odrzucających klasyczne, zdezaktualizowane modele tej marki — poprzez wprowadzenie nowych, kolorowych butów promowanych przez AllenaIversona, wysokiej klasy koszykarza i ostatnią gwiazdę Reeboka.
Nike wciąż rzucał na rynek nowe projekty odzieżowe ze szczególnym naciskiem na stroje damskie. W 2001 roku sprzedaż odzieży stanowiła jedną trzecią przychodów firmy, które osiągnęły poziom 9 miliardów dolarów. Powstała sieć salonów sprzedaży NikeTown. Klienci mogli tam oglądać i przymierzać wszystkie produkty Nike. Jednocześnie firma rozpowszechniała markę za pośrednictwem supermarketów, które naciskały na znaczne obniżki cenowe.
Zwróć uwagę na tabele 5.3 prezentującą wyniki operacyjne Nike i Reeboka za ostatnie lata. Najświeższe dane zostały opublikowane w drugiej połowie 2002 roku. Na tej podstawie widoczna jest poprawa dominującej pozycji Nike. Mimo że Reebok poprawił swój wizerunek w latach 2000 – 2001, pozostaje daleko w tyle.
Źródło: Opracowanie własne na podstawie rocznych sprawozdań spółek.
Komentarz: W tym najświeższym porównaniu widać, że dominująca pozycja Nike poprawiła się w stosunku do przewagi z lat 1995 – 1996 (zobacz tabela 5.2). Pod względem przychodów udział Nike w sprzedaży obu rywali wyniósł średnio 76,4% w ciągu tych trzech lat. Jednak 90% zysków obu firm należy do Nike.
Analizy
Opisany przypadek prezentuje ostrą walkę dwóch największych rywali na rynku obuwia sportowego, która na przestrzeni lat przybrała rozmiary dalece przekraczające swój podstawowy obszar. Nike w niezwykły sposób pokonał starego przeciwnika — Adidasa, aby pozwolić się wyprzedzić Reebokowi w połowie lat 80., kiedy to Knight przespał okazję. Wkrótce Nike kontratakował i stał się silniejszy niż kiedykolwiek przedtem. Przyczyny leżą zarówno po stronie Reeboka, który popełnił poważne błędy, jak i po stronie Nike, którego odważne działania oraz towarzyszące im sprzyjające warunki rynkowe przyniosły pomyślne rezultaty po krótkim okresie przestoju.
Wspólnym mianownikiem dla tak różnych dróg rozwoju obu firm, w największym stopniu zależnym od polityki przedsiębiorstw, są relacje z klientami. Nike hołubił swoich klientów, zwłaszcza tych większych, jak na przykład Foot Lockera, podczas gdy Reebok traktował swych odbiorców z nonszalancja i arogancko. Popełnił tym samym jeden z większych błędów, jaki może popełnić producent towarów wysoce pożądanych przez rynek, polegający na próbie związania rąk swoim dealerom i uzależnienia ich od siebie. Niewątpliwie dążenie do zajęcia pozycji pozwalającej narzucać innym reguły gry jest wielka pokusa, jest to jednak destruktywny kaprys mogący szybko doprowadzić czołową firmę do utraty pozycji, tak jak to miało miejsce w przypadku kampanii Shaq Attaq i jej patrona, początkującego koszykarza O’Neala.
Z drugiej strony, Nike sprzyjało szczęście. Firma zawarła kontrakt ze sportowcem, który urósł do rangi gwiazdy, będąc jednocześnie ulubieńcem fanów. Slogan 'Just Do It' sprawdził się doskonale, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Należy jednak pamiętać, że taki zbieg szczęśliwych wydarzeń jest w dużej mierze nieprzewidywalny. Sukces i wizerunek Nike oraz jego produktów pociągnęły za sobą krytyczne nastawienie opinii publicznej. Czy Nike i inni amerykańscy producenci byli winni naruszenia powszechnie akceptowanych standardów moralnych i etycznych, powierzając podwykonawstwo firmom z krajów Trzeciego Świata i wykorzystując dzieci jako tanią siłę roboczą? Krytycy określili to mianem wyzysku zmierzającego do bezwzględnej maksymalizacji korzyści. Inni zauważali, że choć długie godziny pracy w fabrykach butów i odzieży nie należą do przyjemności, stanowią lepszą alternatywę dla ludzi skazanych na harówkę w znacznie trudniejszych i bardziej brutalnych warunkach.
źródło: http://marketing.nf....-w-tenisowkach/
Tekst jest fragmentem książki
Zarządzanie i marketing. Spektakularne sukcesy i porażki - Robert F. Hartley
Zarządzanie i marketing. Spektakularne sukcesy i porażki
Robert F. Hartley
Grupa Wydawnicza HELION SA Onepress.pl
ROZMIARÓWKA:
TECHNOLOGIE I SYSTEMY:
NIKE AIR - inżynier lotnictwa i kosmonautyki, pracownik NASA - Frank Rudy opracował w latach 70-tych innowacyjny system amortyzacji oparty na plastikowych membranach wypełnionych powietrzem. W przeciwieństwie do amortyzacji opartej na piance - system nie odkształcał się i nie zużywał. Początkowo nikt z branży nie był zainteresowany pomysłem. Największe firmy w branży odsyłały naukowca z kwitkiem. Ostatecznie przekonać się do pomysłu dała jeszcze nie tak bardzo znana wówczas firma NIKE. Ukryta w podeszwie środkowej poduszka w okolicach pięty lub śródstopia zapewnia optymalną amortyzację, lekkość i trwałość. W systemie wykorzystywane są tylko największe z cząsteczek powietrza, co zapewnia szczelność amortyzacji, która chroni stawy i mięśnie użytkownika oraz nie traci swoich właściwości w trakcie eksploatacji. Tradycyjna pianka używana w obuwiu po przebiegnięciu kilkuset kilometrów ulega odkształceniom, uszkodzeniom przez co wyraźnie zwiększa się obciążenie dla stawów i mięśni zawodnika. System oparty na wtłoczonym gazie w podeszwę środkową optymalizuje pracę mięśni i stawów zawodnika, który mniej się męczy i osiąga lepsze wyniki. System Air jest o wiele trwalszy niż inne metody, odporny na ujemne temperatury i wyjątkowo wydajny. System z czasem stał się standardem i punktem odniesienia dla innych, alternatywnych rozwiązań.
źródło: www.nike.com
NIKE AIR MAX - poduszka powietrzna na całej długości podeszwy. Maksymalna ochrona stawów i mięśni, maksymalny komfort i amortyzacja. Część poduszki powietrznej jest widoczna, dzięki częściowo odkrytej podeszwie. Modele Air Max to flagowe produkty NIKE o wyjątkowo atrakcyjnym wyglądzie. W 2006r na rynku zadebiutował model Air Max 360, w którym w ogóle nie użyto pianki, lecz ogromną poduszkę powietrzną. Takie rozwiązanie sprawiło, że amortyzacja w butach NIKE jest jeszcze trwalsza i wydajniejsza.
źródło: www.nike.com
NIKE ZOOM AIR - płaska poduszka powietrzna, która pozwala na położenie stopy bliżej podłoża, co ma wymierny wpływ na szybkość reakcji. Wytrzymała konstrukcja oparta na syntetycznych włóknach, które pozwalają na równomierne rozłożenie obciążeń. Szybkość reakcji i stabilność to priorytety w obuwiu opartym na ZOOM AIR. System zastosowanie znajduje przede wszystkim w obuwiu do kosza, piłki nożnej, tenisa i obuwiu biegowym. Mimo płaskiej konstrukcji i małej objętości system zapewnia doskonałą amortyzację, ochronę mięśni i stawów, wykorzystanie energii zaangażowanej w ruch zawodnika.
źródło: www.nike.com
NIKE SHOX - innowacyjny system oparty na wyjątkowo trwałych kolumnach z uretanu (materiał wykorzystywany w bolidach Formuły 1). Optymalna amortyzacja i maksymalna sprężystość z naciskiem na wykorzystanie energii kinetycznej w trakcie użytkowania to priorytety. System skutecznie chroni mięśnie i stawy zawodnika, wykorzystuje energię, zwiększając dynamikę ruchu w większym stopniu niż jakiekolwiek inne rozwiązanie. System polecany również dla ludzi o większej masie ciała, u których mięśnie i stawy poddane są maksymalnym obciążeniom. System wykorzystywany najczęściej w obuwiu biegowym, koszykarskim, treningowym.
źródło: www.nike.com
NIKE FREE - technologia stworzona w oparciu o anatomię stopy ludzkiej. Zgodny z naturą system nacięć podeszwy, która stanowi jedną całość pokrywa się ze specyfiką ludzkiej stopy, zapewniając jej pełną swobodę ruchów. Takie rozwiązanie angażuje mięśnie całej stopy, efektywnie je wzmacniając, co wymiernie wpływa na osiąganie lepszych wyników i zapobiega patologicznym zmianom.
źródło: www.nike.com
LUNAR LITE - system amortyzacji wykorzystujący zaawansowaną technologicznie lekką piankę, która zapewnia równomierne rozłożenie sił działających w trakcie eksploatacji.
źródło: www.nike.com
FLYWIRE - konstrukcja cholewki stworzona w oparciu o wytrzymałe włókna działające na zasadzie lin mostu wiszącego. Takie rozwiązanie pozwoliło na stworzenie wyjątkowo lekkiego, a zarazem wytrzymałego buta, zmniejszając do minimum ilość materiału wykorzystanego na stworzenie cholewki. Technologia zapewnia oparcie stopom dokładnie tam, gdzie jest ono potrzebne.
źródło: www.nike.com
TUNED AIR - odkryty system powietrzny, wewnątrz którego wykorzystano elementy mechaniczne w postaci syntetycznych półkul pochłaniających wstrząsy. Wielkość mechanicznych elementów dostosowana jest do rozmiaru buta i dyscypliny sportu, co zapewnia dostosowanie systemu do ciężaru i preferencji zawodnika. System zwiększa stabilizację, chroni układ kostny i mięśniowy, nie ograniczając kontroli ruchów.
IMPAX - system, który wykorzystuje swoją geometryczną strukturę w celu amortyzacji uderzeń podczas eksploatacji obuwia. Geometryczna struktura piankowa umiejscowiona jest w podeszwie pod wytrzymałą płytką. W momencie kontaktu obuwia z podłożem płytka zapada się pod wpływem ugiętych poliuretanowych kolumn, które wracając do pierwotnego kształtu przyspieszają ruch stopy. System zapewnia ochronę stawów i mięśni, wykorzystanie energii zaangażowanej w ruch, doskonałą amortyzację i stabilność.
CUSHLON - wysokiej jakości pianka o zwiększonej zawartości gumy z wtłoczonymi do wewnątrz pęcherzykami gazu. System zastosowany w podeszwie środkowej zapewnia większą sprężystość, ochronę mięśni i stawów oraz niską wagę obuwia.
DIAMOND FLEX - zewnętrzna podeszwa podzielona na komórki w kształcie diamentów, których zadaniem jest zwiększenie giętkości i elastyczności w trakcie użytkowania buta. Takie rozwiązanie zapewnia optymalne dopasowanie buta do stopy w poszczególnych fazach ruchu.
BRS 1000 - podeszwa zewnętrzna z syntetycznej gumy z dodatkiem węgla o zwiększonej odporności na ścieranie i naturalne zużycie. Rozwiązanie często stosowane w obuwiu biegowym. BRS (Blue Ribbon Sports - pierwotna nazwa firmy NIKE).
GDR - guma wykorzystywana w podeszwie zewnętrznej o zwiększonej odporności na ścieranie i naturalne zużycie.
LINIE SPECJALISTYCZNE:
Nike+
Rewolucyjna linia produktów opracowana wspólnie przez firmę Nike i Apple stworzona dla ludzi, chcących na bieżąco kontrolować swoje postępy treningowe. To rewolucja w zarządzaniu danymi o treningu. Dzięki umieszczonemu w bucie sensorowi mierzona jest prędkość biegu, dystans do określonego celu, spalone kalorie i czas. Wszystkie dane na bieżąco przekazywane są bezprzewodowo do odbiornika połączonego z iPodem i dalej za pomocą słuchawek trafiają do biegacza. Po podłączeniu iPoda do komputera dane dostarczane są na stronę www.nikeplus.com - tam użytkownik może analizować i śledzić swoje postępy treningowe oraz porównywać je z wynikami innych użytkowników z całego świata. Technologia jest stale rozwijana i daje mnóstwo możliwości.
Nike+ SportBand
To opcja pozwalająca na czytanie danych i statystyk dotyczących treningu ze specjalnej opaski (podobnej do zegarka) umieszczonej na nadgarstku. Dzięki złączu USB opaskę można podłączyć do komputera w celu transmisji danych do www.nikeplus.com i analizy swoich postępów.
Obecnie istnieją 4 możliwości korzystania z technologii Nike+
1) IPod Nano + obuwie Nike z sensorem
2) IPod Touch + obuwie Nike z sensorem
3) IPhone 3GS + obuwie Nike z sensorem
4) Nike+ SportBand + obuwie Nike z sensorem
źródło: www.nike.com
ACG
All Conditions Gear - obuwie i odzież z kolekcji outdoorowej na różne warunki terenowe i pogodowe. Wysokiej jakości technologicznie zaawansowane materiały pozwalają na użytkowanie obuwia nawet w ekstremalnych warunkach.
www.nikeacg.com
Total 90
Linia stworzona dla zawodników angażujących się w grę na pełnych obrotach przez 90 minut. Panowanie nad piłką, precyzja strzałów i podań to priorytet. Charakterystyczne dla serii T90 asymetryczne lub podwójne wiązanie sznurowadeł ułatwia dopasowanie obuwia do stopy, pozwalając na jeszcze lepszą kontrolę piłki.
Nike T90 Laser III
Buty T90 Laser III to najbardziej „zabójcze” ze wszystkich butów do piłki nożnej, które zostały zaprojektowane po to, aby zapewniać laserową precyzję napastnikom kochającym strzelanie bramek. Zastosowana w nich unikalna technologia Shot-Shield pozwala oddawać strzały w dowolny sposób, gwarantując ich precyzję. Nakładki pod podbicie butów Nike Total90 Laser III zapewniają stałą siłę przy uderzeniu w piłkę, gwarantując optymalną precyzję nawet przy dużej szybkości. Pianka zapamiętująca i korygująca kształt tworzy gładką powierzchnię w celu poprawy siły i precyzji przy bezpośrednim uderzeniu w piłkę. Kolejnym nowatorskim rozwiązaniem zapewniającym butom T90 Laser III ich zabójczą precyzję są elementy ułatwiające podkręcanie, umieszczone na części bocznej. Wielkość i nachylenie każdego z tych elementów są dostosowane strategicznie, dzięki czemu możesz nadawać rotację piłce w dowolnym kierunku.
źródło: www.nike.com
10R
Linia produktów reko[beeep]wana przez Ronaldinho. Produkty z tej serii często wykańczane są 3-kolorowym szwem, który symbolizuje wartości jakim jest wierny wielki piłkarz (Rodzina + Samba + Radość).
Tiempo
Modele z tej linii to modele o klasycznej linii i standardowej cholewce - nieco węższe niż Total 90, a szersze niż Mercurial. W profesjonalnych modelach buty wykonany z wysokogatunkowej skóry kangura. W modelach amatorskich wykorzystana została w produkcji skóra ekologiczna.
Tiempo to broń wybierana przez takich mistrzów precyzji jak Cesc Fabregas, Carlos Tevez czy Andrea Pirlo. W grze na najwyższym poziomie są to najlżejsze buty, wykonane z najmiększej skóry i zapewniające najmocniejsze oparcie - buty, które najlepszym piłkarzom zapewniają zwycięską przewagę.
Nie udawaj, że nie wiesz, kim jest ten chłopak na obronie, ten z numerem 3 na koszulce. Tylko spójrz na niego. Precyzja. Elegancja. Taktyka. Doskonałe podania, solidne bloki. Każdy jego najmniejszy ruch jest perfekcyjny. Czysta klasa. Nawet w trakcie trudnego meczu, jak ten przeciwko Juventusowi, jest jednym z najlepszych graczy na boisku. Następnego dnia wszyscy w prasie- nie tylko sportowej- są jednogłośni: bez komentarza. Więc udajesz, że nie wiesz, że to jego ostatni mecz przeciwko czarno- białym. Udajesz, że nie zdajesz sobie sprawy, jak niesamowite jest to, że nawet teraz, w wieku 40 lat, jest on nadal tym graczem, którego żaden trener nie zostawiłby na ławce rezerwowej. Udajesz, że nie wiesz, że to jeden z jego ostatnich razów, kiedy zobaczysz go na boisku, zwłaszcza, kiedy widzisz jak wspaniale gra. Jeden z najlepszych: Paolo Maldini.
Przez ostatnie 15 lat, od 1994 roku jego Nike Tiempo wiernie towarzyszyły mu na murawie. Zaczynając od meczu z+"Juve"+, aż do końca ligi mistrzów, będzie nosił specjalną wersję tych butów, Tiempo 94, wyprodukowaną jako edycja limitowana (tylko 1994 pary): technologiczna ewolucja modelu Premier, które nosił podczas Mistrzostw Świata w USA. Ponieważ mistrz taki jak Paolo zasługuje i wymaga najlepszego. Do tych ostatnich trzech gwizdów sędziego, a nawet później pokazując prawdziwą moc sportowca, na murawie. Ostatnia para butów, w których zagra zostanie podpisana i wystawiona na aukcji, a dochody przeznaczone zostaną na Projekt Claudiego Monti mający na celu odnowę i powiększenie usług sportowych Centrum Sportowego Mater Amabilis mieszczącego się na ulicy Previati w Mediolanie. Właśnie tam przyszli mistrzowie będą prezentować swoje umiejętności. Wśród słodyczy i pyłu tych wiecznych, rozgrywać się będą kilku minutowe mecze między grupami dzieciaków.
źródło: www.nike.com
Mercurial
Linia produktów, dla których priorytet to niska waga buta, optymalna prędkość i przyspieszenie zawodnika. Innowacyjna technologia, nowoczesny i opływowy design, dopasowanie do stopy, układ kołków, zapiętki i inne detale podporządkowane zostały priorytetowi nadrzędnemu, jakim jest szybkość reakcji na boisku. Testy wykazały, iż zawodnicy używający obuwia z serii Mercurial znacznie poprawiają swoje osiągi.
Bowerman
Kolekcja poświęcona pamięci człowiekowi, który budował fundamenty marki, był nauczycielem, trenerem i legendą w świecie lekkiej atletyki. Kolekcja, w której priorytetami jest LEKKOŚĆ, AMORTYZACJA i STABILNOŚĆ.
W 1970 roku William J. "Bill" Bowerman włożył do gofrownicy kawałek gumy – w ten sposób stworzył słynną podeszwę waflową do butów sportowych. Nazwa firmy Nike narodziła się później – najpierw była to nazwa marketingowa butów do piłki nożnej ...
Początkowo nic nie wskazywało, że znajomość Billa Bowermana i Phila Knighta w tak zasadniczy sposób zmieni oblicze sportu. Phil był raczej przeciętnym studentem uniwersytetu Stanford. Znajomi wspominali, że nie przejawiał cech lidera, a tym bardziej osoby, która stworzy wartą miliardy dolarów firmę. Bill Bowerman był wybitnym trenerem lekkoatletów. Jego dorobek trenerski to trzydziestu jeden olimpijczyków, dwunastu rekordzistów Stanów Zjednoczonych i dziesiątki mistrzów akademickich. Ogromnym sukcesem dla Billa Bowermana była olimpiada w Monachium w 1972 roku, gdzie jego podopieczni zdobyli sześć złotych medali. Wśród wychowanków trenera Bowermana był Phil Knight, trenujący biegi na średnich dystansach, należący do reprezentacji uniwersytetu. Bill poza trenowaniem był znanym propagatorem biegania wśród amerykańskiego społeczeństwa, był również innowatorem i wręcz obsesyjnym poszukiwaczem wszelkich nowych rozwiązań, które mogłyby pomóc lekkoatletom w osiąganiu lepszych wyników. Eksperymentował z rozmaitymi nawierzchniami (propagował asfaltowe trasy biegowe z domieszką gumy, które nie obciążały nadmiernie stawów biegaczy wyczynowych) oraz poszukiwał lepszego obuwia dla biegaczy.
źródło: http://biznes.onet.pl
Fragmenty publikacji: "Nike też był małą firmą"
Autor: Joanna Kurda-Słodkowska
Golf
Kolekcja stworzona dla pasjonatów i wielbicieli tego wyjątkowego sportu. Koncentracja, precyzja i siła to cechy, bez których profesjonalny golfista nie istnieje. Największą gwiazdą tej kolekcji jest Tiger Woods.
FLAGOWE PRODUKTY:
Model: Air Max
źródło: www.nike.com
KONTAKT:
Nike Poland Sp. z o.o.
ul. Chłodna 51
00-867 Warszawa
tel: (22) 535 20 40
OFICJALNE STRONY:
www.nike.com
