Oznakowanie obuwia, oznaczenia na butach

[nie_problem]

Na początek podstawa prawna:


ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 19 października 2004 r.

w sprawie dodatkowych wymagań dotyczących znakowania obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom1)

Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie reguluje dodatkowe wymagania dotyczące znakowania obuwia, przeznaczonego do sprzedaży konsumentom, ze względu na rodzaj materiałów, z których zostały wykonane jego części.

§ 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o obuwiu, należy przez to rozumieć produkty posiadające spody, przeznaczone do ochrony lub okrycia kończyn dolnych, a także części obuwia, o których mowa w § 5 ust. 1, sprzedawane osobno.

2. Przepisy rozporządzenia stosuje się odpowiednio do produktów wymienionych w dziale 64 sekcja XII rozporządzenia nr 1789/2003 z dnia 11 września 2003 r. zmieniającego załącznik l do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. UE L 281 z 30.10.2003).

§ 3. Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) skóra - materiał pochodzący z naturalnej skóry zwierzęcej, z oryginalną strukturą włóknistą, wyprawiony w sposób zapewniający odporność na gnicie, z zachowaną lub usuniętą sierścią albo wełną; skórą jest również materiał wyprodukowany ze skóry łupanej na warstwy lub dzielonej na segmenty przed lub po wyprawieniu; jeżeli skóra zawiera powłokę kryjącą, grubość tej powłoki nie może być większa niż 0,15 mm; skórą nie są materiały wykonane z rozdrobnionej mechanicznie lub chemicznie skóry naturalnej, przy zastosowaniu lub bez stosowania środka wiążącego;

2) skóra pokryta - skórę, której powierzchnia jest pokryta powłoką o grubości większej niż 0,15 mm, stanowiącej jednak nie więcej niż 1/3 całkowitej grubości skóry;

3) materiał włókienniczy - wszystkie produkty w stanie surowym, półobrobionym, półwytworzonym, wytworzonym, półwykończonym lub wykończonym, które składają się wyłącznie z włókien przędnych, niezależnie od zastosowanego procesu ich mieszania lub łączenia;

4) inny materiał - materiał niewymieniony w pkt 1-3;

5) piktogram - symbol graficzny;

6) wierzch - zewnętrzną część obuwia, okrywającą kończynę dolną ponad podstawą stopy, połączoną ze spodem;

7) podszewka z wyściółką - zespół elementów stanowiących wnętrze obuwia;

spód - zespół elementów obuwia znajdujących się pod stopą podlegających zdzieraniu i przytwierdzonych do wierzchu.

§ 4. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do obuwia:

1) używanego;

2) będącego zabawką;

3) ochronnego, stanowiącego środek ochrony indywidualnej (osobistej);

4) zawierającego azbest, którego zasady znakowania określają odrębne przepisy.

§ 5. 1. Oznakowania wymagają następujące części obuwia:

1) wierzch;

2) podszewka z wyściółką;

3) spód.

2. Przy oznakowaniu podszewki z wyściółką, w przypadku gdy obuwie nie posiada podszewki odrębnej od wierzchu, należy podać informację o rodzaju materiału, z którego wykonano wierzch.

3. Przy oznakowaniu podszewki z wyściółką, w przypadku gdy obuwie nie posiada odrębnej wyściółki, należy podać informację o rodzaju materiału, z którego wykonano spód.

4. Oznaczenia słowne i piktogramy części obuwia określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 6. 1. Oznakowanie powinno informować, z jakiego materiału wykonano części obuwia.

2. Materiał, o którym mowa w ust. 1, może być oznaczony jako: skóra, skóra pokryta, materiał włókienniczy albo inny materiał, pod warunkiem że stanowi on co najmniej:

1) 80 % powierzchni wierzchu;

2) 80 % powierzchni podszewki z wyściółką;

3) 80 % całości spodu.

3. Jeżeli żaden z rodzajów materiałów nie stanowi co najmniej 80 % części obuwia, należy podać informację o dwóch podstawowych rodzajach materiałów, z których wykonano tę część.

4. Przy ustalaniu proporcji rodzajów materiałów, z których został wykonany wierzch, nie uwzględnia się elementów ozdobnych i wzmacniających, w szczególności klamerek lub naszywek na kostkach.

5. Oznaczenia słowne i piktogramy rodzajów materiałów, z których wykonano części obuwia, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 7. 1. Oznakowanie obuwia przeznaczonego dla konsumentów wykonuje się w szczególności w formie: stempli, wytłoczeń, druków, wszywek, naszywek, naklejek lub tasiemek, trwale przymocowanych do obuwia.

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, należy umieścić co najmniej na jednej sztuce obuwia z każdej pary, w sposób trwały i łatwo dostępny. Napisy i piktogramy powinny być odpowiedniej wielkości, tak aby zapewnić możliwość odczytania ich przez konsumenta. Oznakowanie nie może wprowadzać konsumenta w błąd.

3. Oznakowanie powinno być wykonane w taki sposób, aby nie brudziło i nie uszkadzało obuwia, części ciała i rzeczy stykających się z nim.

§ 8. 1. Oznakowanie wykonuje się przez umieszczenie łącznie piktogramów lub oznaczeń słownych części obuwia oraz piktogramów lub oznaczeń słownych rodzajów materiałów, z których części obuwia zostały wykonane.

2. Oznaczenia słowne sporządza się w języku polskim.

§ 9. Informację o znaczeniu piktogramów podaje się do wiadomości konsumentów w każdym punkcie sprzedaży, przez umieszczenie jej w miejscu widocznym i swobodnie dla nich dostępnym.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.2)

Prezes Rady Ministrów: M. Belka


1) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają przepisy dyrektywy 94/11/WE z dnia 23 marca 1994 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do etykietowania materiałów używanych w głównych częściach składowych obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom (Dz. Urz. WE L 100 z 19.04.94, z późn. zm.).

2) Niniejsze rozporządzenie zastępuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 listopada 2000 r. w sprawie szczegółowych warunków znakowania obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom (Dz. U. Nr 110, poz. 1168), które utraciło moc z dniem 30 kwietnia 2004 r., na podstawie art. 43 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275).

Załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 19 października 2004 r. (poz. 2409)






Dokumenty PDF:

2409
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 19 października 2004 r.
w sprawie dodatkowych wymagań dotyczących znakowania obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom
D2004240240901_dziennikustaw.gov.pl.pdf

1168
ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW
z dnia 28 listopada 2000 r.
w sprawie szczegółowych warunków znakowania obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom
D2000110116801_dziennikustaw.gov.pl.pdf


źródło:
http://dziennikustaw.gov.pl/

---

Tutaj tak trochę bardziej dla ludzi, bo nie każdy lubi zagłębiać się w ustawy
 

Oznaczenia stosowane przy produkcji obuwia
lip 27
Autor: reneshop kategoria: Przemysł



Ubrania zawsze posiadają metkę, na której wytłoczone jest logo producenta, zaś z drugiej strony znajdują się liczne piktogramy i oznaczenia, które określają sposób zachowania się ubrania w danej sytuacji. W przypadku butów mamy do czynienia z podobnymi oznaczeniami, które w niektórych przypadkach pokrywają się z tymi odzieżowymi. Jednak zdecydowana większość piktogramów ma zastosowanie tylko i wyłącznie w kontekście użytkowania obuwia i definiuje ich rodzaj, fason, a także materiał, z jakiego zostało utworzone.

Znakami najczęściej pojawiającymi się we wnętrzu buta (buty sportowe, zakryte) lub na podeszwie (szpilki, sandały, pantofle) są oznaczenia prezentujące materiał służący do wykonania obuwia: skórę, skórę powlekaną, tekstylia naturalne lub syntetyczne oraz syntetyk. Są też oznaczenia prezentujące poszczególne części obuwia: podeszwę, materiał wierzchni, podszewkę i wyściółkę.

Dwa symbole umieszczone obok siebie opisują więc w dokładny sposób, z czego wykonano daną część buta (np. symbol skóry umieszczony obok symbolu materiału wierzchniego wskazuje, że jest on stworzony właśnie ze skóry). Producent może też dodatkowo na metce umieścić swoje logo lub znak firmowy oraz numer typu i fasonu danego obuwia. Rzadziej na metkach umieszcza się np. numer buta. Często stosowanymi symbolami są też piktogramy mówiące np. o przeznaczeniu obuwia: obuwie dla diabetyków, osób o wrażliwych stopach, chorych na cukrzycę czy mających wady postawy. Symbolem rzadziej występującym na obuwiu rodzimym są symbole uzyskanych przez producenta certyfikatów oraz zgodności z normami bezpieczeństwa użytkowania (popularny piktogram CE).

Nie ma wymogów, aby stosować piktogramy inne niż te dotyczące rodzaju tworzywa, z jakiego zostały wykonane buty oraz tych prezentujących daną część obuwia. Cała reszta symboli i oznaczeń jest zależna tylko i wyłącznie od samego producenta, który może (ale nie musi), oznaczyć dodatkowo obuwie uzyskanymi znakami certyfikatów czy jakości, które zdobył w różnych konkursach.

źródło:
http://pisanie.info.pl/oznaczenia-stosowane-przy-produkcji-obuwia/
 

Jakie, inne oznaczenia spotykacie na kupowanym obuwiu?