Ile skóry w skórze?

[MOD]

W związku z bardzo dużym zainteresowaniem oraz prośbami po publikacji fragmentu artykułu Kazimierza Klepaczewskiego "Polska Norma,

Skutki wprowadzenia dobrowolności" za zgodą autora upubliczniamy artykuł w całości. Robimy to z nadzieją na nagłośnienie tematu i uporządkowanie przepisów przez polskie władze. Niewątpliwie byłby to pozytywny impuls dla polskich producentów, sklepów i uczciwość oraz korzyść dla polskich konsumentów!

 

Na początek kilka wybranych cytatów obrazujących z jakimi absurdami mamy do czynienia w Polsce:

 

 

Wprowadzenie dobrowolności zaowocowało chaosem i bezprawiem. Oto kilka przykładów. 

 

Na rynku ukazała się tzw. skóra ekologiczna oraz wyroby z niej wykonane. Zarówno

dla fachowców branżowych jak i ludzi normalnie myślących powinno to być coś lepszego od

powszechnie stosowanej skóry. Naturalna skóra ekologiczna jest garbowana środkami

naturalnymi, nieszkodliwymi dla środowiska i zdrowia użytkownika. Tymczasem to, co

nazywane jest „skórą ekologiczną” to w rzeczywistości ordynarne tworzywo sztuczne.

Protesty ze strony przedstawicieli branży skórzanej nie dały efektu. Prawodawcy tłumaczyli,

że jest to nazwa marketingowa i nie ma przepisu prawnego zabraniającego używania takiej

nazwy. Na rynku pojawiła się też tzw. „skóra genueńska” (Genuine Leather) bezkarnie

nazwana: „skórą prawdziwą”. W rzeczywistości jest to zmielony odpad skóry gotowej

połączony różnego rodzaju żywicami, sprasowany i wykończony folią lub pastami

kryjącymi. Jest to więc bezdyskusyjny materiał skóropodobny. Mimo protestów

producentów skóry naturalnej na drodze sądowej producenci „mielonki” spór wygrali,

ponieważ orzecznicy stwierdzili, że w skład owego tworzywa wchodzi skóra naturalna.

 

 

Brak norm umożliwiło szczególnie importerom używanie niemiarodajnych jednostek

w obrocie skórą. 

 

 

Obowiązujące normy w obuwnictwie szczególnie tak ważne, jeżeli chodzi o kopyta,

doprowadziły do tego, że w wielu przypadkach wielkość i tęgość obuwia nie zgadza się z

deklarowana na bucie, czy też pudełku. W związku z wadami technologicznymi obserwuje

się u dorosłych coraz częstsze przypadki płaskostopia poprzecznego, czy chorób kręgosłupa.

 

 

Jednoznacznie stwierdzić należy, że brak obligatoryjnych norm wprowadza chaos i

bezprawie.

 

W załącznikach oryginalna treść całego artykułu w formatach JPG i PDF z nadzieją na ruch oddolny i nagłośnienie sprawy. Ewidentnie absurdalne zapisy można przecież poprawić! Po co pisać, że coś jest skórą, skoro nie jest? 

 

 

 

Serdeczne podziękowania dla Pana Kazimierza Klepaczewskiego oraz Ogólnopolskiej Izby Branży Skórzanej za udostępnienie tekstu i poruszenie problemów ignorowanych przez media, a jakże istotne dla wszystkich!

skory_polska_norma_skutki_wprowadzenia_dobrowolności_klepaczewski.pdf

[modina]

 

 

Na rynku pojawiła się też tzw. „skóra genueńska” (Genuine Leather) bezkarnie
nazwana: „skórą prawdziwą”. W rzeczywistości jest to zmielony odpad skóry gotowej
połączony różnego rodzaju żywicami, sprasowany i wykończony folią lub pastami
kryjącymi. Jest to więc bezdyskusyjny materiał skóropodobny. Mimo protestów
producentów skóry naturalnej na drodze sądowej producenci „mielonki” spór wygrali,
ponieważ orzecznicy stwierdzili, że w skład owego tworzywa wchodzi skóra naturalna.

 

O ile wiem, to te sprawy nie były regulowane Normami. Nie śledziłem tego ostatnimi laty i być może po naszym wstąpieniu do Unii Europejskiej na tyle zmieniło się prawo, że przestały obowiązywać rozporządzenia RM, a to ono mówiło, że skóra mielona nie może być oznaczona (oznakowana piktogramem) jako skóra. Mówiło o tym obowiązujące (choć nie wiem, czy nadal i do kiedy) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 listopada 2000 r., w sprawie szczegółowych warunków znakowania obuwia przeznaczonego do sprzedaży konsumentom. (Dz. U. Nr 110, poz. 1168). które określa, że: skórą nie są materiały wykonane z rozdrobnionej mechanicznie lub chemicznie skóry naturalnej, przy zastosowaniu lub bez stosowania środka wiążącego.  (§ 3.1).